Sinecek var.
İnsanoğlunun mutlu olması bu kadar zor mu diye soruyorum bazen kendime; sonra, bir durak kestirmeye çalışıyorum gözüme, duracak; "evet, burası" diyebileceğim bir mutluluk durağı. En acısı; son durağı beklerken; son durağın hangisi olduğunu bilemememiz. Zirvedeki durakta inip, en büyük mutlulukları yaşamak yerine; Bu kendini tekrar eden otobüsle; en baştan en ufaklarından başlamak zorundayız mutlulukların. Bir yerde durmamız gerekiyor mu? Son durak hangisi? Bunun telaşı ve bilinmezliği de; yaşam oluyor işte. Daha fazlasını istemek ve yetinmek, çabalarımızı ve tembelliklerimizi simgeliyor. Siz hangi duraktasınız? Cevabı, hayatın sırrına ermeye yardımcı küçük bir parça. -Ahh düğmeye basar mısınız lütfen!? Ha siktir ya!